In naam van de veiligheid je subwijk achter slagbomen en traliewerk laten verdwijnen en bewaken? In oa. de Verenigde Staten en Latijns-Amerikaanse landen zijn “gated communities” (letterlijk: buurten achter hekken) al langer een feit.
Het fenomeen is ook bij ons in opmars. Zij het niet altijd in even extreme vorm als in genoemde landen. Vaak als een “piloot-“ of “testproject”, als een voorbode voor later “meer van dat”. Het “hek” zal hier dan misschien een meterhoge haag of beplanting met hoge draad zijn. Of men zal wat camouflerend en luxe suggererend spreken over een “woonpark” of “parkvilla’s”. Maar het idee, het concept om een subzone met meerdere woningen in een dorp of buurt controlerend af te sluiten van de omgeving is hetzelfde.
Doorbreekt het afsluiten van woonbuurten en -straten niet eerder de sociale samenhang en sociale controle in een dorp en een stad? Creëert men met dit soort isolement wel echt meer veiligheid? Is het wel wenselijk of mogelijk om de relatie met omgeving en openbaar domein af te sluiten, zelfs als men een deel van de infrastructuur in eigen beheer neemt?
Vraag:
Wat is de visie en houding van de stad?